Muzyka poprawia słyszalność mowy

wpis w: Homo sapiens, Kultura, Wszystkie | 0

Regularna gra na instrumencie muzycznym ma istotny wpływ na zdolność rozróżniania dźwięków języka mówionego w hałaśliwym otoczeniu – tak wykazało nowe badanie eksperymentalne, które może służyć za podstawę interwencji terapeutycznych u osób starszych, dzieci z trudnościami w nauce i osób z ubytkiem słuchu.

Ćwiczenie gry na instrumencie muzycznym może przynieść znaczne korzyści w zakresie umiejętności przetwarzania języka. Odkrycia tego dokonali Yi Du i Robert Zatorre z Uniwersytetu McGill w Montrealu w Kanadzie i opisali je na łamach Proceedings of the National Academy of Sciences.

Koncepcja ścisłego związku muzyki z językiem ma solidne podstawy neurobiologiczne, ponieważ zostało wykazane, że obwody neuronalne odpowiedzialne za dwa rodzaje informacji nakładają się częściowo na siebie. Ponadto, trenowanie gry na instrumentach muzycznych wiąże się z wysokim stopniem plastyczności mózgu.

Czy jest zatem możliwe, że regularna gra na instrumencie muzycznym sprawia, że zdolność do „wychwytywania” języka mówionego w głośnym otoczeniu staje się lepsza?

Zagadnienie to ma kluczowe znaczenie kliniczne, ponieważ zaburzenia percepcji mowy w hałasie dotykają w większym stopniu osoby starsze, dzieci z trudnościami w uczeniu się i osoby z ubytkiem słuchu. Do tej pory jednak nie przeprowadzono żadnych szczegółowych badań w tym zakresie, również ze względu na kilka trudności doświadczalnych – na wydajność percepcji języka mówionego mogą wpływać bowiem różne czynniki, między innymi słuchowa pamięć robocza czy niewerbalny iloraz inteligencji danej osoby.

Du i Zatorre wykorzystali funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (fMRI), uwidaczniające obszary aktywujące się w mózgu podczas wykonywania określonego zadania, do zbadania różnic w postrzeganiu mowy 30 ochotników, w tym 15 muzyków. Testy dotyczyły w szczególności identyfikacji dźwięków różnych sylab przy stosunku sygnału do szumu w zakresie od -12 do 8 decybeli (a więc w bardzo odmiennych warunkach – począwszy od braku szumu do niemal całkowitej jego przewagi).

Otrzymane dane wykazały, że obie grupy uczestników badań zachowywały się w taki sam sposób w warunkach ciszy, ale muzycy uzyskali lepsze wyniki we wszystkich innych warunkach w obecności szumów. Obrazy z rezonansu magnetycznego uwidoczniły w szczególności, że specjalne zdolności muzyków były związane z większą aktywizacją prawej oraz przedniej lewej dolnej części kory słuchowej.

Dalsza analiza wykazała, że połączenia nerwowe związane z dźwiękami fonemów, z których składają się sylaby, były bardziej wyraźne w obszarach kory słuchowej i w korze ruchowej muzyków w przeciwieństwie do odpowiednich części kory nie-muzyków. Ponadto, okazało się, że trening muzyczny wiąże się ze wzmocnieniem połączeń funkcjonalnych sieci neuronów związanych z obszarami słuchowym i ruchowym.

Źródło: Proceedings of the National Academy of Sciences

Komentarze zostały wyłączone.